yalqızca

z. Tək, tək-tənha, yanında heç kəs olmadan. Yalqızca oturmaq. – Qoçpolad qalxmışdı Boranlı dağa; Yalqızca yaşardı kin boğa-boğa. A. Ş.. <Müəllim> gecələrini təkbaşına, yalqızca keçirirdi. S. H..